✍️ विश्व प्रकाश तिम्सिना (शर्मा)

नेपाली कांग्रेस युवा नेता

१. काँग्रेसको आत्मा—विचार र आचरणमा

नेपाली कांग्रेस केवल एउटा पार्टी होइन—यो देशको राजनीतिक चेतनाको मेरुदण्ड हो। तर पछिल्ला दुई महाधिवेशनले देखाएको चित्रले काँग्रेसको आत्मा कमजोर हुँदै गएको संकेत गरेको छ।

१३औं महाधिवेशनमा परिवर्तन र सुधारको उत्साह थियो, १४औं महाधिवेशनमा नयाँ पुस्ताको आगमन पनि भयो। तर आचरण र नियतमा सुधार ल्याउन नसक्दा त्यो उत्साह क्षणिक सावित भयो।

विपीले भनेका थिए—

> “लोकतन्त्र शासन प्रणाली होइन, जीवनशैली हो।”

तर अहिलेको नेतृत्वले त्यो जीवनशैली बिर्सिएको छ—जहाँ पद स्वार्थका भरमा बाँडिन्छ, र विचार नारा बनेर हराउँछ।

२. नेतृत्वको चरित्र र वैचारिक विचलन

कृष्णप्रसाद सिटौला, शेखर कोइराला, गगन थापा, विश्वप्रकाश शर्मा, प्रदिप पौडेल—यी सबै काँग्रेसका गतिशील अनुहार हुन्।

तर विडम्बना के छ भने, यी सबै पात्रहरू एकै मञ्चबाट उठेर पनि आपसी अविश्वास र गुटगत प्रतिस्पर्धाको जालमा बाँधिएका छन्।

सिटौलाको हात समातेर मन्त्री बनेका, पछि उहाँकै साथ छोड्नेहरू;

शेखर दाईको समर्थनमा महामन्त्री बनेर अहिले उहाँकै प्रतिद्वन्द्वी बन्नेहरू—यी घटनाले काँग्रेसभित्रको वैचारिक अनुशासनको ह्रास देखाउँछ।

गगन थापा अहिले लोकप्रियता र सम्भावनाको प्रतीक बनेका छन्, तर लोकप्रियता मात्र पर्याप्त हुँदैन—संगठन र आचरणमा सन्तुलन आवश्यक छ।

यदि नयाँ पुस्ता पनि पुराना प्रवृत्तिबाट मुक्त हुन सकेन भने, इतिहासले क्षमा गर्ने छैन।

३. महाधिवेशनको असली अर्थ—सत्ता होइन, सुधार

महाधिवेशन केवल पद बाँडफाँटको मेला होइन—यो आत्मपरीक्षणको मंच हो।

तर अहिले कृयाशील सदस्यता छानबिनदेखि नीति बहससम्म सबै कुरा गुट र प्रभावको मैदान बनेको छ।

प्रश्न उठ्नैपर्छ—

> “किन सभापतिलाई मात्र प्रश्न गरिन्छ? महामन्त्री र अन्य नेताहरूलाई किन होइन?”

लोकतन्त्रको सौन्दर्य नै प्रश्न गर्ने अधिकार हो। काँग्रेसले आफ्नै घरभित्र त्यो संस्कृति पुनःस्थापित गर्न सकेन भने, जनताका बीच लोकतन्त्रको आत्मा कसरी बच्ला ?

४. विपी, गणेशमान र किसानजी—तीन आधार, एक मार्ग

कांग्रेसको पुनर्जागरणको बाटो ती तीन महापुरुषले देखाएका थिए ।

विपी कोइराला: विचारको शुद्धता र लोकतान्त्रिक संस्कार

गणेशमान सिंह: त्याग, निष्ठा र नैतिक बल

कृष्णप्रसाद भट्टराई (किसानजी): सहनशीलता, सत्यप्रेम र संगठनप्रतिको समर्पण

यी तीन गुण—विचार, त्याग र निष्ठा—फर्काइयो भने मात्रै काँग्रेस फेरि जनताको पार्टी बन्न सक्छ।

५. अबको बाटो—सुधार र विश्वास

आउँदो महाधिवेशन काँग्रेसको अस्तित्वको दिशा तय गर्नेछ।

सुधारको पहिलो सर्त हो—नियत सफा राख्नु।

गुटभन्दा माथि उठेर, व्यक्तिगत आकांक्षाभन्दा जनताको आकांक्षा ठुलो ठान्ने चरित्र पुनःस्थापित गर्न सके काँग्रेस पुनर्जन्म लिनेछ ।

विपीले भनेको त्यो यथार्थ आज झन् अर्थपूर्ण सुनिन्छ—“कांग्रेसको शक्ति केवल जनतामा होइन, जनताको विश्वासमा छ।”

विश्वास फिर्ता ल्याउन काँग्रेसले आफैंभित्रको अन्याय, अविश्वास र अहंकारसँग लड्नुपर्छ। कांग्रेस अहिले निर्णायक मोडमा छ—सुधारको बाटो रोज्ने कि पतनको कथा लेख्ने।

यदि नियत सफा राखियो, आचरण सुध्रियो र विचारमा शुद्धता ल्याइयो भने काँग्रेस फेरि नेपालको लोकतान्त्रिक आत्मा बन्नेछ।

तर यदि गुट, स्वार्थ र पदलोभमै अड्कियो भने, त्यो केवल इतिहासको अर्को अध्याय बन्नेछ—भावनात्मक तर निष्प्रभावी।